Jumaat, 1 Mei 2015

SULALATUS SALATIN-51

Pertarungan Hang Tuah-Hang Jebat

Setelah datang ke bawah tangga istana itu, maka Hang Tuah pun menyeru Hang Jebat, disuruhnya turun. Setelah Hang Jebat mendengar orang menyeru ia turun itu, maka dipandangnya ke bawah, dilihatnya Hang Tuah memanggil dia. Maka kata Hang Jebat, "Hei Tuah! Adakah lagi engkau? Ada­lah sangka aku engkau sudah mati, maka aku mahu membuat pekerjaan terlanjur demikian ini. Hanya kita sekarang bertemulah sama sebesi; marilah engkau naik, supaya kita ber­main." Maka kata Hang Tuah, "Baiklah!"

Maka Hang Tuah pun naiklah. Baharu dua tiga mata anak tangga maka diterpa oleh Hang Jebat. Maka Hang Tuah pun turun. Maka naik pula; itu pun demikian juga. Setelah dua tiga kali demikian maka kata Hang Tuah pada Hang Jebat, ''Jikalau engkau sungguh lelaki, marilah engkau turun, kita bertikam sama seorang supaya temasya orang melihat kita." Maka kata Hang Jebat, "Bagaimana aku akan turun? Kerana orang lain datang menikam aku." Maka kata Hang Tuah, "Seorang pun tiada aku beri me­nolong aku, hingga sama seorang juga kita bertikam." Maka kata Hang Jebat, "Di mana pula demikian? Jikalau aku turun nescaya ditikam orang. Jika engkau hendak membunuh aku, marilah engkau naik. " Maka kata Hang Tuah, "Bagaimana aku akan naik? Baharu semata dua anak tangga, sudah engkau terpa aku. Jika engkau hendakkan aku naik, menyiah engkau sedikit." Maka kata Hang Jebat, "Baiklah! Naik engkau!" maka Hang Jebat pun menyiah sedikit. Maka Hang Tuah segera me­lompat naik. Dilihatnya ada pada dinding istana itu sebuah utar-utar kecil, maka segera diambil oleh Hang Tuah.

Maka bertikamlah Hang Tuah dengan Hang Jebat sama seorang. Hang Tuah berutar-utar, Hang Jebat tiada; tetapi akan Hang Tuah bertikam itu tiada tetap kakinya, terketar-ketar laku­nya menyalahkan tikam Hang Jebat itu, miskinan kerana lenguh bekas dipasung. Maka dipandang oleh Hang Tuah gundik raja yang dibunuh dan dihiris Hang Jebat dari muka lalu ke farajnya dan ditelanjanginya; maka oleh Hang Tuah sambil bertikam itu dikuiskannya kain perempuan itu dengan kakinya, seperti diselimuti, tertutup semua tubuhnya.

Belas pula mendengar Hang Tuah baharu lepas daripada pasungannya, berdiri lagi belum tetap baik, maka ia bertikam itu kemamar-kemamar bahasa lakunya. Maka keris Hang Tuah tertikam pada papan dinding istana itu, lekat kerisnya; maka hendak ditikam oleh Hang Jebat, maka kata Hang Tuah, "Adakah adat lelaki orang demikian? Jika engkau sungguh  lelaki, berilah aka menanggalkan kerisku dahulu," Maka kata Hang Jebat. "Tanggalkan kerismu." Maka Hang Tuah pun menanggalkan kerisnya, diperbaikinya. Maka bertikam pula ia dengan Hang Jebat, dua tiga kali keris Hang Tuah tertikam kepada tiang dan dinding, Disuruh oleh Hang Jebat tanggal­kan, Moga-moga dengan takdir Allah Taala maka Hang Jebat pun tertikam pada dinding pintu, lekat kerisnya. Maka segera ditikam oleh Hang Tuah dari belakangnya terus ke hulu hati.

Maka kata Hang Jebat, "Hei Tuah! Demikiankah lelaki me­nikam mencuri dan mengubah waadnya? Engkau dua tiga kali lekat kerismu, aku suruh tanggalkan juga; aku sekali lekat kerisku, engkau tikam.," Maka sahut Hang Tuah "Siapa ber­setia dengan engkau orang derhaka." Maka ditikam pula seliang lagi, maka Hang Jebat pun matilah.

Setelah sudah Hang Jebat mati, maka Hang Tuah pun turunlah dari istana itu, pergi mengadap Sultan Mansur Syah. Terlalulah sukacita baginda, maka segala pakaian yang di­pakai baginda itu, semuanya dianugerahkan baginda kepada Hang Tuah, Maka bangkai Hang Jebat pun ditarik oranglah, maka segala anak bininya semuanya habis diumbut, datang kepada kaki tiang dan tanah bekas rumah pun habis digali dibuangkan ke laut.

Setelah itu maka Sultan Mansur Syah pun melekatkan gelar "Laksamana itu akan Hang Tuah, dan diarak berkeliling negeri anak raja-raja. Maka didudukkan setara Seri Bija Diraja, Hang Tuah lah pertama-tama jadi laksamana, disuruh memikul pedang kerajaan berganti-ganti dengan Seri Bija Diraja: kerana adat dahulu kala Seri Bija Diraja memikul pedang kerajaan itu berdiri di tingkat kelek-kelekan dan Lak­samana pun mulanya berdiri juga, setelah penat rasanya, maka disangkutkan pantatnya pada birai kelek-kelekan; tiada siapa menegur kerana ia Orang Besar-besar, Hatta dengan demikian lain duduklah ia dikelek-kelekan, maka menjadi adatlah datang sekarang orang memikul pedang kerajaan duduk dikelek-kelekan kiri,.

Adapun Seri Nara Diraja dianugerahi baginda Serting Ujung itu semuanya sekali. Adapun Serting Ujung itu dahulukala berbahagi dua dengan Bendahara; ada penghulunya, Tun Tuakal namanya. Ada salahnya sedikit kepada Sultan Mansur  Syah, maka dibunuh baginda. Maka orang Serting Ujung tidak­lah keluar lagi, sebab penghulunya mati itu, maka datang sekarang orang Sungai Seriing Ujung itu semuanya kepada Seri Nara Diraja, sampai kepada anak cucunya, demikianlah zaman Melaka.

Adapun akan Sultan Mansur Syah pun pindahlah, tiada mahu diam lagi pada istana tempat Hang Jebat mati itu. Maka baginda memberi titah kepada Bendahara Paduka Raja, menyuruh membuat istana. Maka Bendahara Seri dia mengadap dia, kerana adat Bendahara pegangannya Bintan. Adapun besar istana itu tujuh belas ruang, pada seruang tiga-tiga depa luasnya; besar tiangnya sepemuluk, tujuh pangkat kemuncaknya. Pada antara itu diberinya berkapa-kapa, pada antara kapa-kapa itu diberinya bumbungan melintang dan bergajah­ menyusu; sekaliannya bersayap layang-layang, sekaliannya itu diukir dan bersengkuap. Pada antara Sengkuap itu diper­buatnya belalang bersagi; sekaliannya dicat dengan air emas. Kemuncaknya kaca merah, apabila kena sinar matahari, bemyala-nyala rupanya seperti manikam. Akan dinding istana itu sekaliannya berkambi, maka ditampali dengan cermin China yang besar, apabila kena panas matahari bemyala-nyala rupanya, kilau-kilauan tiada nyata benar dipandang orang. Adapun rasuk istana itu kulim, sehasta lebamya, dan sejengkal tiga jari tebalnya. Akan birai istana itu dua hasta lebamya, dan tebalnya sehasta, diukirnya rembatan pintu istana itu empat puluh banyaknya, semuanya bercat dengan air emas. Terlalu indah perbuatan istana itu, sebuah pun istana raja yang di bawah angin ini tiada sepertinya pada zaman itu. Istana itulah yang dinamai orang 'Mahligai Hawa Nafsu'; atapnya tembaga dan timah disiripkan.

Tiada ulasan: